Τι σου κάνει η ψυχολογία...

Να και κάτι ακόμα, περίεργο, ή ίσως και όχι τόσο... Το έμαθα από ένα μάθημα ψυχολογίας που κάναμε στο Πανεπιστήμιο και θεωρείται κάτι πολύ αποτελεσματικό. Αν έχετε λίγο χρόνο και υπομονή δείτε εδώ και εκπλαγείτε... Ή όχι...

ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ

Άλλη μια τριλογία βγήκε από το ράφι της βιβλιοθήκης κάποιου φιλόδοξου σκηνοθέτη/εταιρίας παραγωγής κ.ο.κ. ευελπιστώντας άλλη μια εμπορική επιτυχία και δόξα ανάλογη του Άρχοντα των δαχτυλιδιών...
Με ένα πολύ καλό cast, πολλών αξιόλογων ηθοποιών (και φυσικά δε λείπει ο καλός μας "Σάρουμαν" από την προηγούμενη τριλογία της New Line Cinema με την υπέροχη φωνή του Christopher Lee) και καλών ηχιτικών και οπτικών εφέ (αν και το πέταγμα των μαγισών θα το χαρακτίριζα λίγο ηλίθιο για τα σημερινά δεδομένα επεξεργασίας εικόνας).
Παρόλα αυτά είναι μια χαζή ταινία που φανάζομαι ότι θα κάνει εισπράξεις. Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει αλλά μια φίλη μου με διαβεβαίωσε ότι ήταν κλάσης ανώτερο... Είναι άλλη μια χαζή ιστορία, που έχουμε έναν τραγικό πρωταγωνιστή ήρωα, με τις δικές του μοναδικές "υπερδυνάμεις" (no comment), που φυσικά ούτε γρατσουνιά δεν παθαίνει και το πιο γελίο όλων είναι ΠΑΙΔΙ! Αν έχετε το Θεό σας πια, έχω βαρεθεί, έχω σιχαθεί να βλέπω όλα αυτά τα υπερικανά παιδιά να προσπαθούν (επιτυχώς πάντα) να σώσουν τον κόσμο... Έλεος πια με την ατελείωτη βλεκεία σας... Έχω βαρεθεί να βλέπω την ιστορία του Μίκι να νικά τον Μαύρο-Πιτ (ρατσιστικό βεβαίως βεβαίως, δεν είναι άσπρος πιτ αλλά μαύρος) και την επανάληψη του στιλ Χάρυ Πότερ... Λυπηθείτε μας!
Εγώ όταν ήμουν στην ηλικία αυτού του φιλόδοξου παιδιού, έπαιζα κρυφτό με τα ξαδέλφια μου, μου άρεσαν τα παραμύθια και δεν είχα ιδέα για τη σωτηρία όχι του κόσμου αλλά γενικότερα της έννοιας!! Έλεος πια...!!
Το προτείνω προς αποφυγή ανεπιφύλακτα!

Έλεος πια...

Ένα πολύ καλό άρθρο, πολύ ενημερωτικό, από την πολύ καλή μου φίλη artist εδώ
Και μετά αναρωτιώμαστε γιατί είμαστε 20 χρονών και έχουμε πρόβλημα με τα στομάχια μας... Φτού τους, μόνο αυτό έχω να πω...
Τι κάνουν τα γουρούνια στο βωμό του χρήματος... ΦΤΟΥ τους!

ΣΧΟΛΙΑ...

Νομίζω πως μπορώ μια φορά κι εγώ στο δικό μου blog να σχολιάσω δικές σας ενέργειες!!
Λοιπόν...

όσον αφορά αυτή σας την ψηφοφορία...βέβαια εντάξει δέχομαι ότι είναι μικρός ο αριθμός, αλλά είναι ένα ποσοστό κι αυτό...Τέλος πάντων, όσον αφορά λοιπόν αυτή σας την ψηφοφορία, κι επειδή πάνω κάτω μερικοί απ' αυτούς που ψηφίσαν (εννοώ άντρες-γυναίκες) είναι γνωστοί μου, εεε, ναι,δεν το βλέπω παιδιά αυτό που λέτε... Τελικά είναι όλα για τα προσχήματα! Δεν έχω δεί κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα ακόμη να συμβαίνει... (Ο.Κ. όχι εντελώς - τουλάχιστον από προσωπικές εμπειρίες- αλλά στο 80% περίπου). Γνωρίζω πολλές περιπτώσεις (και δε μιλάω μόνο επι ατομικής βάσης) που κάθονται αιωνίως και κοιτιούνται, κοιτιούνται, κοιτιούνται μέχρι αηδίας (εννοώ ότι είναι καθαρό ότι παίζει κάτι) και στο τέλος αν δε μιλήσει η κοπέλα δε γίνεται τίποτα...
Άντε πάμε παρακάτω...

Προσωπικά οι περισσότερες δεσμευμένες που ξέρω είναι ξανθές... Τι να πω; Με μπερδέψατε μπορώ να πω όσο δεν πάει άλλο και ομολογώ οτι σπάσατε το συνήθειο "οι άντρες προτιμούν τις ξανθές"... Ομολογώ ότι δε με βοηθάτε να δω τα αποτελέσματα των ερευνων μου!!!!Αλλά όπως και να 'χε είχε πλάκα!!!!!!!!!

...that's where i'm going, where are you going??

Newton Faulkner - Dream Catch Me



Every time I close my eyes… it’s you
And I know now who I am
Yeah yeah yeah
And I know now

There’s a place I go when I’m alone
Do anything I want, be anyone I wanna be
But it is us I see
And I cannot believe I’m falling


That’s where I’m going, where are you going
Hold it close, won’t let this go
Dream catch me yeah
Dream catch me when I fall
Or else I won’t come back at all

Do so much
But you don’t know… it’s true
And I know now who I am
Yeah yeah yeah
And I know now

There’s a place I go when I’m alone
Do anything I want, be anyone I wanna be
But it is us I see
And I cannot believe I’m falling

That’s where I’m going, where are you going
Hold it close, won’t let this go
Dream catch me yeah
Dream catch me when I fall
Or else I won’t come back at all

Seeing you is a mountain, a fountain, a God
Seeing you is a descant solo in the setting sun
(???)

There’s a place I go when I’m alone
Do anything I want, be anyone I wanna be
But it is us I see
And I cannot believe I’m falling

There’s a place I go when I’m alone
Do anything I want, be anyone I wanna be
But it is us I see
And I cannot believe I’m falling

That’s where I’m going, where are you going
Hold it close, won’t let this go
Dream catch me
Dream catch me when I fall
Or else I won’t come back at all

Philadelphia

Μια καταπληκτική ταινιά, το Philadelphia, με τις οσκαρικές ερμηνείες των Τομ Χανκς, Ντένζελ Ουάσινκτον και Αντόνιο Μπαντέρας.
Ζητώ απ' όσους διαβάσουν αυτό το post να βρουν αυτή την υπέροχη ταινία και να τη δουν. Είναι, θεωρώ, από τις ωραιότερες ταινίες που έχω δει ποτέ (και πιστέψτε με έχω δει πάρα πολλές) και τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Όπως είχα γράψει και σε προηγούμενο post μου σχετικά με το AIDS, η ταινία αναφέρεται στο πολύ λεπτό αυτό ζήτημα, αλλά και πολύ δύσκολο αυτό θέμα, αλλά επίσης κάνει αναφορές και στην ομοφυλοφιλία. Δείχνει πόσο γουρούνια είμαστε εμείς οι άνθρωποι, πόσο δε σεβόμαστε τον άλλο άνθρωπο, ακόμα κι όταν μας έχει πραγματική ανάγκη, ακόμη κι όταν μας ζητήσει ταπεινά βοήθεια. Ντράπηκα που είμαι άνθρωπος. Ντράπηκα για τις προκαταλήψεις των ανθρώπων. Ντράπηκα για την μικροψυχία τους. Ντρέπομαι που δε γνωρίζω... Ντρέπομαι που δε μπορώ να βοηθήσω... Ντρέπομαι για λογαριασμό όλων όσων θα έπρεπε να το κάνουν και δεν το κάνουν.
Μια θερμή παράκληση...Προσπαθήστε να είστε όσο πιο ανθρώπινοι μπορείτε... Προσπαθήστε όταν σας δίνεται η μεγάλη ευκαιρία να βοηθήσετε, να βοηθάτε. Όπως και ο Λέο Μπουσκάλια κάποτε έγραψε στο βιβλίο του "να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις" ο Δαλάι Λάμα κάποτε είπε σοφά "Το μεγαλύτερο καθήκον μας, το πρωταρχικό καθήκον μας, είναι να βοηθάμε τους άλλους.Και θέλω να σας παρακαλέσω, αν δεν μπορείτε να τους βοηθήσετε, μπορείτε τουλάχιστον να μην τους πληγώνεται;". Μεγάλα και σοφά λόγια.
Όσοι μπορείτε, ειλικρινά, δείτε αυτή την ταινία. Είναι καλό να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και να αντιμετωπίσουμε το ποιοί πραγματικά είμαστε...

Τύχη;;

Άραγε να πιστεύουμε στην τύχη; Υπάρχει αυτό που λέμε "η τύχη του καθενός" ή "η μοίρα του καθενός"; Και αν υπάρχει μπορούμε να ξέρουμε τί μας επιφυλάσσει; Εγώ ποτέ δεν πίστεψα στην τύχη, και μάλιστα αν με ρωτούσε κάποιος έλεγα ότι αφού δεν πιστεύω δεν είμαι και τυχερή αλλά αρκετοί πίστευαν το αντίθετο. Μεγάλωσα όμως και στο μυαλό μου έχω αλλάξει κάποια πράγματα και για να μπορώ να "ηρεμώ" και για να μπορώ να συννενοούμαι.
Τι είναι τύχη δεν μπορώ να ξέρω. Ξέρω όμως ότι από τη στιγμή που ο Θεός με έκανε άνθρωπο, που έχω στη ζωή και τους δύο γονείς μου που με υπεραγαπάν και τους υπεραγαπώ, που έχω έναν καταπληκτικό αδερφό που λατρεύω, που είμαι υγειής, που είμαι αρτημελής, που δεν πεινάω, που ζω σε μια χώρα κάτω από συνθήκες ειρήνης, που μπορώ να ζώ μια ήρεμη και καλή ζωή, που έχω ανθρώπους γύρω μου που με εκτιμούν, νομίζω όλα αυτά είναι αρκετά για να πω ότι είμαι ένα αρκετά τυχερό άτομο.
Πριν από μερικές ώρες, μια κοπέλα της ηλικίας μου, έκοψε το νήμα της ζωής της, θεωρώντας φαντάζομαι τον εαυτό της πολύ άτυχο. Απ' όσα ξέρω (και ας με συγχωρέσει αν πω κάτι λάθος) είχε πρόβλημα κατάθληψης και μια πρόσφατη ερωτική απογοήτευση. Μου είπαν ότι είχε ξεκινήσει θεραπεία αλλά μάλλον δεν την έπιασε ή δεν ήταν αυτό που η κοπέλα ζητούσε. Το βράδυ που η μητέρα της κοιμήθηκε, ανέβηκε στην ταράτσα του σπιτιού της και αποφάσισε πως το τέλος των προβλημάτων της θα ήταν η πτώση της. Και αυτό έκανε. Εγώ το μόνο που έχω να πω για την κοπέλα είναι καλό ταξίδι και ελπίζω ο πόνος της τώρα να απαλύνθηκε. Για τη μητέρα της και την οικογένεια της έχω να πω ένα συγνώμη που ίσως να μην πρόλαβε η κοπέλα να τους πει και καλή δύναμη.
Για όλους τους υπόλοιπους έχω να πω άλλα. Μπορεί να συμβαίνουν μεγάλες ατυχίες (είδατε πως κολλάει εδώ η λέξη τύχη;) στη ζωή μας. Μπορεί να νομίζουμε ότι η μόνη λύση στα προβλήματά μας να είναι ο τερματισμός της ζωής μας. Όμως η ζωή μας εξαρτάται από μας αν θα είναι καλή, ευτυχισμένη άσχετα με τα πόσα έχουμε ή δεν έχουμε ή κακή, μίζερη, δυστυχισμένη. Όσο καλύτερη σχέση έχουμε με τον εαυτό μας τόσο καλύτερα πορούμε να ζούμε. Κι όταν λέω καλή σχέση με τον εαυτό μας μιλάω για το μέσα μας, για το ποιοί πραγματικά είμαστα, βαθιά μέσα μας τί είμαστε και αν αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε. Άμεσα εξαρτημένοι είμαστε με τον εαυτό μας κι όχι με τους άλλους. Όπως και να χει όλοι οι άλλοι φεύγουν αλλά στα τέλος εμείς μένουμε. Το να μας απορρίψει κάποιος (και ιδιαίτερα κάποιος σύντροφος) δεν είναι επείδη δεν θέλει εμάς σαν άτομο, αλλά εμάς σαν πρότυπο. Αυτό που εμείς αντιπροσωπεύουμε πλέον δεν είναι αυτό που ζητά. Θα στεναχωρηθούμε, θα πονέσουμε και μόνο η ψυχούλα μας θα ξέρει αν θα ξεπεράσουμε την κατάσταση αλλά αυτός δεν είναι λόγος να σταματήσουμε τη ροή της ζωής μας, το μεγαλύτερο θαύμα που γίνεται δίπλα μας κάθε δευτερόλεπτο!

Καλό ταξίδι Ιουλία...

Χριστούγεννα...

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν σιγά σιγά και ήδη εδώ και ένα μήνα τα καταστήματα και οι περισσότεροι δρόμοι έχουν στολιστεί με τα γιορτινά στολίδια, λαμπάκια, τους κλασικούς Santa Claus. Όλες οι καθώς πρέπει νοικοκυρές έχουν στολίσει τα μεγάλα τους έλατα (μέσα κι έξω από το σπίτι) με πολύχρωμες μπάλλες, γυρλάντες, φωτάκια και φυσικά τους παραδοσιακούς (βεβαίως βεβαίως) ελληνικούς Santa Claus σε διάφορες ηλίθιες στάσεις.
Βέβαια σε μια εποχή που όλα έχουν ξεφτυλιστεί και εμπορευματοποιηθεί κανένας μας (που βεβαίως βεβαίως δηλώνει περίφανα οτι είναι έλληνας) δε γνωρίζει την πραγματική ιστορία του Άγιου-Βασίλη! Αλλά γιατί να το ξέρει; Εμείς οι νεοέλληνες απαρνούμαστε τη θρησκεία μας και ότι αυτή πρεσβεύει επειδή απλά οι άνθρωποι που την αντιπροσωπεύουν (ας το θέσω έτσι) δεν είναι...ικανοί; ΟΚ ίσως και να μην είναι. Ίσως να είναι αρκετά οπισθοδρομικοί και να μην μπορούν να έρθουν κοντά στη νεολαία...Δεν είναι όμως όλοι έτσι.Γιατί αν του δόυμε αλλιώς σε κάθε χώρο υπάρχουν ανίκανοι άνθρωποι.Ανίκανοι πολιτικοί,ανίκανοι προπονητές,ανίκανοι καθηγητές...Όμως κάνουμε τεμενάδες μπροστά τους.Γιατί;
Εγώ όμως επειδή δε θέλω να πιστεύω ότι όλοι οι νεοέλληνες είμαστε ίδιοι θα πω κάποια πράγματα για τα δικά μας Χριστούγεννα και τη δική μας Πρωτοχρονιά και όχι για των καθολικών και της Coca Cola που τόσα χρόνια πιστεύουμε σ'αυτές.
Ο δικός μας Άγιος-Βασίλειος (όπως όλοι οι Βασίλιδες και Βασιλικές γνωρίζουν φαντάζομαι) γιορτάζεται την ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ και φέρνει δώρα μόνο στα καλά παιδιά. Δεν γιορτάζεται τα Χριστούγεννα. Την Πρωτοχρονιά λοιπόν πηγαίνουμε στην εκκλησία περίπου στις 11 το βράδυ και ακούμε τη δοξολογία στον Άιγο-Βασίλειο. Τα τελευταία 3 χρόνια πηγαίνω κάθε Πρωτοχρονιά στην εκκλησία και πιστέψτε με (επειδή είμαι κι εγώ ένα άτομο που δε μου αρέσει να πηγαίνω εκκλησία γενικά) μου αρέσει πάρα πολύ η λειτουργία! Στις 12 χτυπά η καμπάνα που σημαίνει Πρωτοχρονία και όλοι μες την εκκλησία λέμε Χρόνια Πολλά και (αν και είναι τελευταία έθιμο) αφού τελειώσει ο παπάς μας μοιράζει βασιλόπιτα! Η βασιλόπιτα είναι επίσης ένα ελληνικό έθιμο, με μεγάλη διαδικασία που την κάνω χρόνια και μπορώ να πω ότι είναι ένα "γλυκό" που θέλει μπράτσα για να ολοκληρωθεί!! Αφού λοιπόν επιστρέψουμε από την εκκλησία κόβουμε στο σπίτι μας τη Βασιλόπιτα, μοιράζουμε στα "καλά" παιδιά τα δώρα και...ε μετά μπορούμε να κάνουμε ο,τι θέλουμε!
Τα Χριστούγεννα αντίθετα γιορτάζουμε τη γέννηση του Χριστού! Ουάου τί παράξενο έ;; Παρόλα αυτά όμως οι Καθολικοί τότε έχουν τον Santa Claus που φέρνει σ'όλα τα παιδιά αμέτρητα δώρα. Τη μέρα αυτή γιορτάζουν οι Χρήστοι και οι Χριστίνες! Αν και στο χωριό μου τους γορτάζουν μια μέρα μετά νομίζω και δεν έχω ιδέα γιατί! Τέλως πάντων...Τα χριστούγεννα πάμε στην εκκλησία (εγώ πάω και ανάβω απλά ένα κερί...) και αφήνουμε στην εκκλησία το φύλακα άγγελό μας για να πάει να υμνήσει μαζί και με τους άλλους αγγέλους τη γέννηση του μικρού Χριστού. Το φύλακα άγγελό μας τον παίρνουμε πίσω στη λειτουργία της Πρωτοχρονιάς. Τα χριστούγεννα εμείς οι ορθόδοξοι Χριστιανοί όχι δε μοιράζουμε δώρα στα παιδάκια. Μόνο αν θέλουμε σε όσους γιορτάζουν.
Αυτή είναι πάνω κάτω η δική μας ιστορία. Η μη εμπορευματοποιημένη. Αυτή που γιορτάζω εγώ από μικρή στο σπίτι, άσχετα να πιο μικρή μπερδευόμουν αφάνταστα ανάμεσα στο τί κάνουμε εμείς στο σπίτι και στο τί κάνουν οι άλλοι στην τηλεόραση! Βέβαια κάτι ξεχνάω σχετικά με τον Άγιο-Αντώνιο και τη συσχέτιση του με τις μέρες (έχω την εντύπωση οτι αρχικά έφερνε αυτός τα δώρα στα παιδιά γιατί λέει η παράδοση ότι είχε χτίσει πολλά ορφανοτροφεία και σχολεία αλλά δεν είμαι σίγουρη...)(Στα σχόλια διευκρινίζω το μπέρδεμα...).
Ελπίζω να μη σας κούρασα πολύ, απλά είχα την ανάγκη να μιλήσω γι'αυτό το θέμα και να μάθουν όσοι θέλουν την πραγματική ιστορία.
Επιπλέον κάτι που ξέχασα πρίν να πώ,ο γνωστος σε όλους Santa Claus είναι δημιούργημα της Coca Cola και από αυτή έμεινε έτσι με κόκκινη φορεσιά κλπ κλπ στην ιστοριά, να μεταφέρει τα μπουκάλια της ανα τον κόσμο!

Δες καθαρά...!

Αν θα βγεις δε θα βγω μέσα θα κλειστώ
ένα φως θα κρεμάσω για να έχω ουρανό
θα κοιτώ θα γελάω θα φυσάω τον καπνό
και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ
Η καρδιά, η καρδιά μου έτσι είναι η καρδιά
θα τη βρω θα την πιάσω θα την πάρω αγκαλιά
και θα βγω άλλο βράδυ με φιλιά και ποτά
και θα λέω είμαι εντάξει μα δε θα΄μαι καλά

Δες καθαρά για σένα υπάρχω
δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά
σαν σφαίρα στην καρδιά

Κι αν με δεις κι αν σε δω έναν ξένο κοιτώ
και δε θα σε γνωρίζω και δε θα σε κρατώ
η ζωή μου θα κυλάει σαν βροχή σαν νερό
και εγώ δε θα σ΄έχω και θα λέω δεν πονώ
Η ζωή, η ζωή μου θα γεμίζει μπετό
ένας άνθρωπος χτίζει τον πιο ωραίο γκρεμό
και θα πάω και θα πέσω και μετά θα γελώ
και θα λέω δεν πονάω μα βαθιά θα πονώ

Δες καθαρά για σένα υπάρχω
δες καθαρά εσένα θα΄χω
πάντα βαθιά σαν σφαίρα στην καρδιά
σαν σφαίρα στην καρδιά

Δες καθαρά αυτή η φωνή
για σένα ξεσπά, για σένα αντηχεί
πιο δυνατά
για σένα τραγουδά

Μοναξιά, η καλύτερη αίσθηση

Τί είναι μοναξιά αλήθεια; Μοναξιά είναι όταν είσαι μόνος ή όταν αισθάνεσαι μόνος; Ποιά είναι η διαφορά της από την απομόνωση; Τη ζητάμε; Τη θέλουμε; Μπορούμε και χωρίς αυτή;
Μοναξιά είναι να είσαι ανάμεσα σε άτομα που γνωρίζεις, να πίνεις καφέ ή να μιλάν όλοι γύρω σου κι εσύ να νιώθεις ότι τίποτα δε σε ενδιαφέρει απ’ αυτά που ακούς. Να νιώθεις ότι κανένας δε σε καταλαβαίνει. Να νιώθεις ότι δεν ανήκεις εκεί. Να είσαι ανάμεσά τους και να μη νιώθεις τίποτα. Να τους κοιτάς και να λες «τί δουλεία έχω εγώ εδώ;». Να είσαι ανάμεσά τους και να νιώθεις μόνος.
Αντίθετα μόνος μπορείς να είσαι στο δωμάτιό σου, στον κήπο, στο λεωφορείο, όταν απλά είναι κυριολεκτικά κανείς γύρω σου ή αυτοί που είναι γύρω σου είναι 100% άγνωστοι. Μόνος δεν μπορείς να είσαι στην περίπτωση που ανέφερα στην παραπάνω παράγραφο.
Η μοναξιά συνδέεται με την απομόνωση. Υπάρχει η εσωτερική απομόνωση και η ατομική απομόνωση. Εσωτερική απομόνωση είναι όταν ακόμα και όταν είσαι με παρέα νιώθεις μοναξιά και προσπαθείς μέσα σου να βρεις ένα μέρος να ηρεμίσεις. Μπαίνεις μέσα σου, κλείνεσαι, δε μιλάς πολύ, δεν εκφράζεσαι, απομονώνεσαι από το σύνολο ενώ είσαι μέσα σ’ αυτό. Οι φίλοι σου λένε «πες κι εσύ τίποτα!» αλλά τί να πω;; «γιατί δε μιλάς;» κι αν μιλήσω τί να πω;; μήπως θα με ακούσετε κι αν πω τίποτα; θα με καταλάβετε; «πες μας τί έχεις;» γιατί αν σας πω θα μπορέσετε να με βοηθήσετε;; Αντίθετα στην ατομική απομόνωση απλά κλείνεσαι στον εαυτό σου αλλά και απομονώνεσαι από τον υπόλοιπο κόσμο εντελώς. Κλείνεσαι σπίτι σου, δε θες να βγεις να συναντήσεις κανέναν ή μπορεί και προς αποφυγή όλων αυτών να γίνεις κι εργασιομανής!
Τη μοναξιά καμιά φορά ναι την ζητάμε. Θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας. Είτε είμαστε μόνοι στο σπίτι είτε είμαστε σε μια παρέα. Μερικές φορές γίνεται κι ασυναίσθητα. Ο εγκέφαλός μας θέλει να χαλαρώσει από τα διάφορα ερεθίσματα που δεχόμαστε από το περιβάλλον γύρω μας.
Αν μπορούμε χωρίς αυτή; Δε μπορώ να ξέρω. Εγώ πολλές φορές τη ζητώ και τη θέλω. Είτε είμαι σε παρέα είτε όχι. Και όσοι με ξέρουν πραγματικά αυτό το γνωρίζουν. Μπορεί να μην ξέρουν πολλά άλλα για μένα αλλά αυτό το γνωρίζουν. Όσο καλή παρέα όμως κάνω με τη μητέρα μου και όσο καλά με καταλαβαίνει αυτή δε με γνωρίζει κανείς άλλος. Και δε ζητώ κανείς να με γνωρίσει τόσο καλά. Δε μπορώ να εκτεθώ σε κανέναν έτσι. Δε μπορώ να δώσω τόσο πολλά. Έφαγα αρκετές «σφαλιάρες» για να το διακινδυνεύσω…
Η μοναξιά είναι γλυκιά όταν έχεις ζήσει πολλά μαζί της. Είναι ευχάριστη όταν ξέρεις τα όρια της… Και πιστέψτε με, μόλις δεις ποιά είναι τα όρια της και πόσο χρήσιμη είναι σε ορισμένες στιγμές, τη ζητάς…

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ (Παπάζογλου)

Αυτό το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου ελληνικά ακούσματα. Οι στίχοι του νωμίζω ότι είναι πολύ αντιπροσωπευτικοί μ'αυτό που αισθάνομαι εδώ και καιρό. Οπότε μπορώ να πω ότι θα αφιερώσω κάποια μικρά τμήματα σ'έναν άνθρωπο που δε γνωρίζει ότι του τα αφιερώνω αλλά είναι καλύτερα έτσι... "Κουράγιο θα περάσει..."

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

(Φυσικά αφιερώνω τα τονισμένα γιατί αν αφιερώσω και τα υπόλοιπα θα πρέπει να αλλάξω το γένος των ουσιαστικών και επιθέτων...)

AIDS : 1η Δεκεμβρίου παγκόσμια ημέρα κατά του Aids

Καθώς χθές δεν ήμουν σπίτι για να μπορέσω να γράψω κάτι για το θέμα γράφω κάτι σήμερα!
Η ασθένια του AIDS (σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας) προκαλείται από τον ιό HIV. Είναι από τους πιο επικίνδυνους ιούς και δε θεραπέυεται.
Αρχικά η ασθένια αυτή είχε ονομαστεί "ασθένια των ομοφυλόφυλων" καθώς συναντιόνταν μόνο σε αυτά τα άτομα (από έρευνες όμως πιθανολογείται οτι η ασθένεια προήλθε από σεξουαλική επαφη ανθρώπου με πίθηκο). Φυσικά σήμερα έχει εξαπλωθεί παντού και δεν κάνει διακρίσεις. Από τον ιό έχουν πεθάνει γύρω στα 20 εκατομμύρια άτομα σ'όλο τον κόσμο με τα μεγαλύτερα ποσοστά στις λεγόμενες "τριτοκοσμικές χώρες", πιο απλά στην Αφρική και την Ασία. Αυτό δε σημαίνει βέβαια οτι οι άλλες ήπειροι μένουν απ'έξω.
Η νόσος, όπως είπα και παραπάνω, δε θεραπεύεται αλλά απλά με φαρμακευτική αγωγή μπορεί να παραταθεί σε μακροχρόνια και να υπάρξει μια κάποια αξιοπρέπεια του βίου του ασθενούς.
Αφού λοιπόν δέ μπορούμε να τη θεραπεύσουμε, μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο...Να προφυλαχθούμε απ'αυτή. Ο ιός του AIDS μεταφέρεται μέσω κάθε είδους σεξουαλική επαφή (με πιο απλά λόγια, ακόμη και με το στοματικό σεξ), μέσω του αίματος δηλαδή κοινή χρήση βελόνας, οδοντόβουρτσας κλπ αλλά δε μεταδίδεται μέσω του σάλιου, της κοινής χρήσης τουαλέτας/ρούχων (όχι και εσωρούχων εννοείται), γενικότερα κάθε είδους άλλης επαφής είναι απολύτως ασφαλής. Μπορούμε να φιλήσουμε ένα άτομο με τον ιό HIV (εκτός αν έχει πληγή στο στόμα του),να το αγγαλιάσουμε ακόμη και να φταρμιστεί πάνω μας χωρίς να κινδυνεύουμε να κολλήσουμε τον ιό. Η νόσος επίσης δε μεταδίδεται μέσω εντόμων ακόμη και των κουνουπιών (παράξενο όμως, παρότι τα κουνούπια μεταφέρουν αίμα - βάβαια αν μεταφέραν τον ιό τα κουνούπια,μέχρι σήμερα όλοι θα είχαμε ασθενήσει!).
Επιπλέον ένα πρόβλημα που σχετίζεται με το AIDS είναι το ασυγκράτητο σέξ με άτομα που μόλις γνωρίσαμε ή αλλιώς τα one night stands. Σ'αυτές τις περιπτώσεις (καθώς συνήθως δεν λαμβάνονται οι απαραίτητες προφυλλάξεις) είναι πολύ εύκολο να "αρπάξουμε" κάθε είδος σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (VD αλλιώς, που είναι πολλά!) και φυσικά AIDS. Επιπλέον έχουν γίνει και μερικές έρευνες που έχουν δείξει πως υπάρχει ένα μικρό ποσοστό νοσούντων που από θυμό που νοσούν βγαίνουν σα τρελοί και κάνουν σεξ με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους (όχι με τη βία) με σκοπό να πάρουν εκδίκηση!!!
Το πιο σμαντικό απ' όλα είναι να μη φοβόμαστε να ζητήσουμε από το σύντοφό μας να πάρει προφυλλάξεις. Όσο κι αν το θέμα είναι λεπτό και άκρως προσωπικό για τον άλλο, είναι και για μας. Καλό είναι να γνωρίζουμε για τη δική μας σεξουαλική και φυσική (φυσικά) υγεία να γνωρίζουμε αν το άτομο που είμαστε μαζί, νοσεί (και όχι μόνο από AIDS) για να λάβουμε ανάλογα μέτρα. Που ας έχουμε και υπόψην οτι ο ιός του AIDS δε σταματά σε κάποιον που νοσεί μόνο, εννοώ ότι μεταφέρεται από τη μητέρα στο έμβυο κατά την κύηση, κατά τη γέννηση και το θηλασμό (εξ ου και το "επίκτητη" της ονομασίας της αθένειας)
Ωραίες ταινίες με το σχετικό θέμα είναι οι: Philadelphia και η τηλεοπτική ταινία Gia

ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

Έβραζε το κύμα του γαρμπή.
Ήμαστε σκυφτοί κι οι δυο στο χάρτη•
γύρισες και μου 'πες πως το Μάρτη
σ' άλλους παραλλήλους θα 'χεις μπει.

Κούλικο στο στήθος σου τατού,
που όσο κι αν το καις Δε λέει να σβήσει.
Είπαν πως την είχες αγαπήσει
σε μια κρίση μαύρου πυρετού.

Βάρδια πλάι σε κάβο φαλακρό
κι ο Σταυρός του νότου με τα στράλια.
Κομπολόι κρατάς από κοράλλια
κι άκοπο μασάς καφέ πικρό.

Το Άλφα του κενταύρου μια νυχτιά
με το παλλινώριο πήρα κάτου.
Μου 'πες με φωνή ετοιμοθανάτου:
- Να φοβάσαι τ' άστρα του Νοτιά.

Άλλοτε απ' τον ίδιον ουρανό
έπαιρνες, τρεις μήνες στην αράδα,
με του καπετάνιου τη μιγάδα,
μάθημα πορείας νυχτερινό.

Σ' ένα μαγαζί του Nossi Bι
πήρες το μαχαίρι, δυο σελλίνια,
μέρα μεσημέρι απά στη λίνια
ξάστραψε σα φάρου αναλαμπή.

Κάτου στις αχτές της Αφρικής
πάνε χρόνια τώρα που κοιμάσαι.
Τα φανάρια πια δεν τα θυμάσαι
και τ' ωραίο γλυκό της Κυριακής.

Καββαδίας

Τα μάτια μιλούν...

Τα ζευγάρια που υποστηρίζουν τον έρωτα τους τονίζοντας ότι με την πρώτη ματιά κατάλαβαν ότι είναι πλασμένοι ο ένας...για τον άλλο μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν επισημαίνουν επιστήμονες, καθώς η πρώτη ματιά βασίζεται σε εγωιστικούς λόγους και όχι σε ρομαντικές έννοιες.
Επιστημονική ομάδα από το πανεπιστήμιο του Aberdeen κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα, μελετώντας τις απαντήσεις συνολικά 460 εθελοντών, από τους οποίους ζήτησαν να περιγράψουν τα συναισθήματα τους όταν έβλεπαν τις εικόνες χαρούμενων και αηδιασμένων ανδρών και γυναικών.

Σε όλες τις περιπτώσεις, οι επιστήμονες πρόβαλαν ταυτόχρονα δύο συνδυασμένες εικόνες που ήταν πανομοιότυπες με μοναδική διαφορά ότι σε άλλες ο εικονιζόμενος κοίταγε απευθείας το φωτογραφικό φακό ενώ σε άλλες είχε στραμμένο το βλέμμα του κάπου αλλού. Στη συνέχεια ζητούσαν από τους εθελοντές να σημειώσουν το πόσο ελκυστικό έβρισκαν τα άτομα σε κάθε ζευγάρι εικόνων.

Σύμφωνα με τις απαντήσεις που έλαβαν, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η έλξη μεταξύ δύο ανθρώπων αναπτύσσεται καθαρά με βάση κοινωνικά στοιχεία, με βασικότερο όλων το ευθύ βλέμμα και το χαμόγελο. «Όταν κάποιος σε κοιτάει ευθεία στα μάτια με ύφος που δείχνει ότι σε βρίσκει ελκυστικό, μόνο τότε αρχίζεις κι εσύ να τον βλέπεις ερωτικά. Είναι καθαρά ναρκισσιστική ανθρώπινη συμπεριφορά» επεσήμανε ο επικεφαλής της έρευνας Dr Ben Jones.

«Όλοι μας σε κάποιο βαθμό γνωρίζουμε ότι αν κοιτάμε κάποιον στα μάτια και του χαμογελάμε γινόμαστε πιο ελκυστικοί στα μάτια του. Τα σημάδια που δείχνουν πόσο ελκυστικό μας βρίσκει κάποιος αποδεικνύονται ιδιαίτερα σημαντικά για την σύναψη ερωτικών σχέσεων. Βρίσκουμε ελκυστικούς, εκείνους τους ανθρώπους που μας έχουν δείξει ότι το αίσθημα είναι αμοιβαίο. Αυτό αποδεικνύει ότι η έλξη δεν είναι μόνο θέμα εξωτερικής ομορφιάς», πρόσθεσε ο Jones.

Pacman!!

Get this widget!

Σκοπεύσατε! ΠΥΡ !

http://www.gimme5games.com/index.jsp?id=cannonbods

κι εδώ το παιχνίδι με τα playmobil!

Χτυπήστε με το σφυρί όσο πιο δυνατά μπορείτε!

http://www.gimme5games.com/index.jsp?id=rat

αν θέλετε να παίξετε το παιχνίδι με τα ποντίκια μπείτε εδώ (με εκνευρίζει ο θόρυβος που κάνει όταν μπαίνω στη σελίδα!)

BEOWULF

Τι μπορεί να συμβαίνει όταν έχουμε τεχνολογικό εντυπωσιασμό στη νιοστή+παραμυθά σκηνοθέτη+σεναριογράφους εκ των οποίων ο ένας συνεργάτης του Ταραντίνο στο Pulp Fiction; Έχουμε μάλλον αποτυχία και πλήξη.
Εξαιρετικά υπερβολική ταινία (ελπίζω να μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός), εξαιρετικά παρατραβηγμένη. Σα να καθήσαν κάτω και να είπαν "Πώς θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια επική ταινία, κάτι μεταξύ <<300>> και <<Κόναν το Βάρβαρο>> με μπόλικη δόση αηδίας;". Και φυσικά το βρήκαν χρησιμοποιώντας το αρχαίο επικό ποίημα Beowulf για να υπάρχει και μια δόση αξιοπρέπειας. Μπογιατίσαν καλά καλά τους ηθοποιούς, φτιάξαν 3D εικόνες με σκοπό να μας βγάλουν τα μάτια όλους εμάς τους καημένους που είδαμε στο treiler της ταινίας το cast και την ιστορία και είπαμε να κάνουμε την καρδιά μας πέτρα και να ξοδέψουμε τα 5€ που μας περίσευαν!
Το επικό αυτό ποίημα θεωρείται από τους ειδικούς "ασυνάρτητο και δομικά προβληματικό" οπότε οι σεναριογράφοι το επεξεργάστηκαν αρκετά. Αποτέλεσμα; Δύο σκηνές δράσης ΜΟΝΟ και μπόλικο μοντερνίστικο δραματικό μπλα-μπλα. Κοινώς, για δύο ώρες περίπου εσύ βλέπεις καρτούν που μιλάνε με σοβαρή διάθεση. Δηλαδή άλλο το αισθητικό αποτέλεσμα και άλλο το περιεχόμενο. <<Σα να παρακολουθείς ψηφιακό κουκλοθέατρο ψυχολογικού οικογενειακού δράματος στη φαμελιά του Κόναν>> (Τάσος Θεοδωρόπουλος).
Έχουμε λοιπόν εναλλαγές χασμουρητού και αθέλητου γέλιου (σε κάποια φάση το τερατάκι Γρέντελ έτρωγε σα τσίχλα το κεφάλι ενός άμοιρου πολεμιστή και σας πληροφορώ είχα ξεσκιστεί στο γέλιο) στις οποίες αυτές εναλλαγές βοηθά στο μέγιστο η αντιπαθητική φιγούρα του Beowulf και η κιτς αισθητική της εικονογράφισης. Π.χ. η Τζολί εμφανίζεται ως υδρόβια τερατίνα γκομενάρα με ουρά(τα μαλλία της) και πόδια που καταλήγουν σε γόβα στιλέτο!
Τι σου μένει δηλαδή σα ταινία; Ο τρισδιάστατος χαβαλές, που είναι πράγματι εντυπωσιακός, και η απορία "που είναι τα γυαλιά που υποτίθεται οτι έπρεπε να δω την ταινία;". Απ'οτι άκουσα μόνο 2-3 κινηματογράφοι στην Ελλάδα έχουν αυτή την υποδομή.
Οπότε ENJOY!

Ένα περίεργο συμβάν

Πριν από λίγες μέρες είχα ένα περίεργο συμβάν. Περίεργο... Τρόπος του λέγειν... Απλά μου φάνηκε εμένα έτσι... Πριν όμως αναφέρω τί έγινε πριν λίγες μέρες θα πάω λίγο πιο πίσω.
Στις 27 Αυγούστου έγινε το εξής τραγελαφικό. Καθόμουν ήσυχη και αμέριμνη στο Άρωμα (καφετέρια είναι) με παρέα. Δεν είχε πολύ κόσμο καθώς η ώρα ήταν περασμένη και όσο να πεις καλοκαίρι είναι, τα club και τα barάκια είναι πιο δημοφιλή τα βράδια απ' ότι μια καφετέρια, οπότε αρκετά από τα διπλανά τραπέζια ήταν άδεια. Ο σερβιτόρος (ή το γκαρσόν ή το "παιδί" ξέρετε εσείς :p) δεν είχα τακτοποιήσει τις καρέκλες στα γύρω τραπέζια (η μια εδώ ή άλλη εκεί, you've got the concept) και καθως και μεγάλη παρέα που ήμασταν υπήρχαν αρκετές "άσχετες" καρέκλες γύρω μας. Εκεί λοιπόν που καθόμουν ήρεμη ΤΣΟΥΠ εμφανίζεται ένα σκυλάκι (σκύλος καλύτερα - απλά για μένα που έχω σκυλιά όλα είναι σκυλάκια) και κάθεται στην καρέκλα ακριβώς δίπλα μου. Και ιδού ο σκύλος

Όπως βλέπετε πήρε και πόζα για τη φωτογραφια! Ήταν μάλλον εξοικιωμένος με το γεγονός!! Αφού του μίλησα λίγο (φυσικά ούτε απάντηση πήρα αλλά δεν περίμενα να απαντήσει κιόλας! αν απαντούσε 1ον θα φρίκαρα και 2ον ήμουν δισεκατομμυριούχος - θα είχα ένα σκυλί που μιλάει!) έφυγε λοιπόν ο σκύλος για χώρες μακρυνές και ονειρεμένες (λέμε τώρα). Α! Και by the way το κομμάτι πίτσας που του δώσαμε δεν το 'φαγε οπότε φανταστείτε τί είχε μέσα αυτο το κομμάτι που ούτε ένας πεινασμένος σκύλος δεν το 'φαγε!! Φυσικά το όλο γεγονός ξεχάστηκε μετά από λίγη ώρα (με το σκύλο εννοώ).
Ας επιτρέψω όμως από 'κεί που ξεκίνησα. Πρίν λιγες μέρες λοιπόν, στις 14 Νοεμβρίου, είμαι στον πρώτο όροφο του Πανεπιστημίου, έξω από την αίθουσα που σε περίπου 10 λεπτά θα είχα μάθημα και κάθομαι σε μία καρέκλα και περιμένω να περάσει η ώρα. Ξαφνικά βλέπω στο βάθος του διαδόμου (μιλάμε για το διάδρομο πρώτου ορόφου - παρεμβάλλεται και ημιόροφος - ενός όχι και μικρού κτηρίου) βλέπω ένα σκύλο!! Μαντέψτε ποιος ήταν ο σκλύλος! Και έρχεται μπροστά μου, με κοιτά με τα γλυκά ματάκια του και κάθεται και πάλι δίπλα μου! Και αν δεν με πιστεύετε ιδού

Είναι ακριβώς ο ίδιος σκύλος!!! Βέβαια αυτή τη φορά δεν είχα πίτσα να του δώσω (βασικά δεν είχα τίποτα να του δώσω) και με ακολούθησε ΚΑΙ στο μάθημα (εννοώ μέσα στην αίθουσα) αλλά δυστυχώς αποχώρησε όταν μπήκε η καθηγήτρια μέσα στην αίθουσα...
Δεν είναι περίεργο περιστατικο;!; Ο σκύλος αυτός είναι σα να με ακολουθεί... "Σαν" είπα μη με κρεμάσετε ακόμα... Αν με ξαναεπισκευθεί θα το αναφέρω!Χιχι!!

3 doors down - Μερικά τραγούδια τους που μ'αρέσουν πολύ

HERE BY ME


LANDING IN LONDON


LET ME GO

Best of November

Περιμένοντας τους βαρβάρους

- Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

- Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

- Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.

-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.
- Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;

Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
__

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.
Κωνσταντίνος Καβάφης

Τα λάθος πρότυπα

Προσπαθώ καμια φορά να καταλάβω γιατί όλος αυτός ο ντόρος γύρω από την έννοια του ωραίου. Μα κανείς δεν έχει καταλάβει ότι το "ωραίο" είναι καθαρά υποκειμενικό; Βέβαια προβάλλουν ξανά και ξανά τα ίδια πρόσωπα λέγοντας "να αυτή/ός είναι ωραία/ος" και δε φτάνει μόνο αυτό (η πίεση δηλ. να πιστέψεις ότι πράγματι έτσι είναι) αλλά αν πεις ότι "οκ καλή/ός είναι" ή "όχι δεν μ'αρέσει" θα σου βγάλουν την πίστη να σε πείσουν ότι κάνεις λάθος.
Ας μιλήσουμε πιο συγκεκριμενα και ας ξεκινήσουμε με τις γυναίκες - εφόσον οι κυρίες προηγούνται! Το πρότυπο γυναίκας είναι βασισμένο στα πρότυπα των γυναικών (ηθοποιών, μοντέλων, τραγουδιστριών και τα συναφή) αυτών του Χόλυγουντ (εφόσον φυσικά μόνο αυτές προβάλλονται). Όλα τα κόκαλα στη φόρα - λεκάνη, πλευρά κλπ κλπ - καθως δε γίνεται διαφορετικά να δείχνεις "ωραία" όπως λεν όλοι. 1.70 και 45 κιλά δεν είναι και εύκολο να είσαι χωρίς να μετράς κόκαλα απο πάνω σου. Επίσης, άλλο "εύκολο" από κει, είναι τελικά να καταφέρεις να γίνεις 45 κιλά και να έχεις στήθος του τύπου "εγώ ο,τι έχασα σε κιλά το έβαλα σε στήθος"! 20 κιλά στήθος με λίγα λόγια. Ευτυχώς βγαίνουν και μερικές κοκαλιάρες του τύπου Κίρα Νάιτλι που μαζί με το μέτρημα των κοκάλων ψάχνουμε να βρούμε και πού πηγε το στήθος της. Τουλάχιστον μπορούμε να αισθανόμαστε καλά μ'αυτό.
Πάμε τώρα στο ισχυρό ανίσχυρο φύλο. Τους απογόνους του Αδάμ που στο φινάλε θα μπορούσαν να μη το φαν αυτό το καταραμένο μήλο και να μη γκρινιάζουν συνέχεια ότι φταίει η Εύα. Το φταίξιμο είναι και των δύο και γι'αυτό διώχτηκαν και οι δύο!!! Τέλος πάντων. Οι άνδρες λοιπόν, σύμφωνα με τα πρότυπα του ωραίου, θα πρέπει να έχουν τόσους μύες όσους και τα κόκαλα των γυναικων που διαφαίνοντα μέσα από την υπέροχη σιλουέτα τους! Και φυσικά να φτάνουν τα επίπεδα στήθους (όπως και ο αγαπητός κατά πολλές (;!;) Έρικ Μπάνα στη φωτογραφία πανω) που να φτάνει το στήθος της Πάμελα Άντερσον πριν την τελευτάια εμφύτευση. Φυσικά τα συνηθισμένα "ψηλός, γαλανομάτης" δεν τα ξεχνάμε ποτέ...Σωστά;;
Εμένα το προβλημά μου δεν είναι αυτό όμως. Δεν είναι το τί προσπαθούν να προβάλλουν αλλά το ότι μεγάλο ποσοστό ανθρώπων εθελοτυφλούν και τα πιστεύουν. Και μετά είμαστε όλοι οι υπόλοιποι που προσπαθούμε με αυτά που έχουμε να τους αποδείξουμε οτι κάνουν λάθος. Γιατί δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος από τη στιγμή που έχει ένα εκατομμύριο υποχρεώσεις και δουλείες να ασχολείται με το πώς δειχνει το στήθος του ή ο πισινός του ή το σπυράκι που μόλις έβγαλε στη μούρη του ή ακόμη αν το επιτρέπει ο Άτκινς να φάει ψωμί ή σοκολάτα. Στο φινάλε άνθρωποι είμαστε και μια μέρα θα φάμε λιγο παραπάνω, και θα βγάλουμε και ένα σπιράκι - δεν είμαστε πορσλάνινες κούκλες - και άμα λάχει θα ξενυχτήσουμε και δε θα μας νοιάσει αν έχουμε ή όχι μαύρους κύκλους.
Επιπλέον - σα γυναίκα το λέω τώρα αυτό - το τί δείχνουν στις ερωτικές ταινίες (για να μην τις πώ διαφορετικά) ΟΧΙ ΔΕΝ μπορεί να γίνει ανα πάσα στιγμή στην πραγματικότητα. Ούτε ευλίγιστες τόσο είμαστε, ούτε τόσο πρόθυμες. Επίσεις ναι είναι πραγματικότητα στον πλανήτη Γη οι γυνείκες έχουν κυτταρίτιδα ακόμη και αν είναι 40 κιλά, ναι καμιά φορά κυκλοφορούμε και με τρίχες στα πόδια μας (δεν είναι και ότι πιο ευχάριστο να ξυρίζεις μισό στρέμα σώμα - εδώ εσείς μια μούρη θέλετε να ξυρίσετε και γκρινιάζετε) και το μαλλί μας είναι ανακατεμένο όταν ξυπνάμε και αμα λάχει μπορεί και να σαβουρώσουμε το βράδυ καμιά πίτσα με τις φίλες μας και να μη μας νοιάξει που την επόμενη θα είμαστε 1 κιλό πάνω.


Νομίζω οτι έβγαλα το άχτι μου και μπορώ να ηρεμίσω τώρα!

Και κατι από τον αγαπητό Λάκη Λαζόπουλο

rule the world

Και ένα ανέκδοτο για να γελάσουμε

Φθινόπωρο και πρώτη μέρα στα θρανία για τους μαθητές του αμερικανικού κολεγίου. Η δασκάλα παρουσιάζει στα αμερικανάκια έναν καινούριο συμμαθητή τους, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι (γιο του διευθυντή της Σόνυ) και το μάθημα αρχίζει με μικρές ερωτήσεις ιστορίας .
- Για να δούμε λοιπόν, πόσο καλοί είστε στην αμερικανική ιστορία; λέει η δασκάλα. Ποιος είπε: "Δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο";
Κάποιοι μουρμουρίζουν αλλά κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον καινούριο:
- Ο Πάτρικ Χένρυ το 1775 στη Φιλαδέλφεια, απαντά.
- Μπράβο Σουζούκι. Και ποιος είπε: "Κυβέρνηση του λαού, από το λαό και για το λαό"; ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα.
- Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ, απαντά και πάλι ο Σουζούκι.
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λέει:
- Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι Γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας!
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια μικρή φωνή από τα πίσω θρανία:
- Ρε δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες γιαπωνέζοι!
- Ποιος το είπε αυτό;;; ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι του και χωρίς να περιμένει λέει:
- Ο στρατηγός Μακάρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα, το 1982 στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς.
Η τάξη βυθίζεται στη σιωπή.
- Θέλω να ξεράσω... ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή.
- Ποιος το είπε αυτό;;; ρωτάει με βλοσυρό ύφος η δασκάλα.
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
- Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος, στον πρωθυπουργό Τανάκα κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο το 1991.
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει:
- Ρε δε μας παίρνεις καμιά π...πα, λέω γω!!!
Και ο Σουζούκι, ψύχραιμα:
- Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λουίνσκι, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου.
Δυο τρεις μαθητές πετάγονται και φωνάζουν:
- Α γα... σου ρε μαλακισμένο, Σουζούκι.
Ατάραχος ο Γιαπωνέζος:
- Βαλεντίνο Ρόσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας, ράλι Νότιας Αφρικής, το 2002.

Κόλαση στην τάξη, οι μαθητές ουρλιάζουν και πετάνε καρέκλες, η δασκάλα έχει σωριαστεί λιπόθυμη και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο διευθυντής:
- Ε, μα την Παναγία δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο.
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι:
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Καραμανλής, το 2004, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησής του.

Here By Me

I hope you’re doing fine out there without me
‘Cause I’m not doing so good without you
The things I thought you’d never know about me
Were the things I guess you always understood

So how could I have been so blind for all these years?
Guess I only see the truth through all this fear,
And living without you…

And everything I have in this world
And all that I’ll ever be
It could all fall down around me.
Just as long as I have you,
Right here by me.

I can’t take another day without you
‘Cause baby, I could never make it on my own
I’ve been waiting so long, just to hold you
And to be back in your arms where I belong

Sorry I can’t always find the words to say
But everything I’ve ever known gets swept away
Inside of your love…

And everything I have in this world
And all that I’ll ever be
It could all fall down around me.
Just as long as I have you,
Right here by me.

As the days grow long I see
That time is standing still for me
When you’re not here

Sorry I can’t always find the words to say
Everything I’ve ever known gets swept away
Inside of your love

And everything I have in this world
And all that I’ll ever be
It could all fall down around me.
Just as long as I have you,
Right here by me.

And everything I have in this world
And all that I’ll ever be
It could all fall down around me.
Just as long as I have you,
Right here by me.

"Το χθές είναι μια άκυρη επιταγή
και το αύριο είναι ένα υποσχετικό σημείωμα.
Μόνο το σήμερα είναι μετρητά στο χέρι.
Ξόδεψέ τα όσο πιο τρελά μπορείς.
Δε θα την ξανάχεις ποτέ αυτή την ευκαιρία.
Έχεις έναν ολόκλυρο κόσμο να ξοδέψεις"
                              Λέο Μπουσκάλια

Είμαι Εδώ

Η ευτυχία μου είμαι εγώ, όχι εσύ.
Όχι μόνο γιατί εσύ μπορεί να είσαι περαστικός,
αλλά κι επειδή εσύ θέλεις να είμαι αυτό που δεν είμαι.
Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω
μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου.
Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη όταν με κριτικάρεις που
δεν σκέφτομαι σαν εσένα
ή που δε βλέπω σαν εσένα.
Με φωνάζεις επαναστάτρια.
Κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου
εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.
Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό σου.
Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ.
Και δε μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις
τι θα είμαι-
γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ
Είπες πως είμαι διάφανη
κι εύκολα με ξεχνούν.
Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις  τη ζωή μου
για ν' αποδείξεις στον εαυτό σου ποιος είσαι;
                                                                                 Μισέλ

Η χαρά του π

   Ή αλλιώς ο λόγος της περιφέρειας του κύκλου προς τη διάμετρό του ή με πιο απλά λόγια το γνωστό σε όλους μας 3,14. Φυσικά δεν είναι όλα τόσο απλά οσο δείχνουν. Δυστυχώς για μας που αν πούμε οτι κάτι μας ενδιαφέρει πρέπει να ξεσηκώσουμε ό,τι μπορούμε να βρούμε για να ξέρουμε τουλάχιστον τα βασικά.
   Το π λοιπόν είναι ένα μαθηματικό, κυρίως, θέμα που έχει τις ρίζες του απο την αρχαιότητα και έχει βασανίσει πολύ κόσμο ως σήμερα. Δεν έχω καταλάβει ακόμη γιατί τόση φασαρία για έναν αριθμό, αλλά παρόλα αυτά ακόμη κι εμένα με γοητεύει το όλο θέμα.
   Έχουμε αναφορές από τους Αιγύπτιους για το συγκεκριμένο αριθμό ή σύμβολο (όπως σε εσάς είναι κατανοητό) με τη διαφορά οτι δε χρησιμοποιούσαν το "π" ή το "3,14" αλλά την τιμή 256/81. Οι Αιγύπτιοι δεν είχαν συλλάβει το π ως σταθερά και γι'αυτό δε μπορούσαν και να το υπολογίσουν (γι'αυτό και 256/81=3,160493... κάθε άλλο παρα το π).
   Αναφορές για το π έχουν γίνει ακόμα και στην Παλαιά Διαθήκη, όπου όμως πολλοί το έχουν μεταφράσει οτι το π εισούται με 3 και οτι οι επιστήμονες λένε ψέματα, αλλά ... ο Θεός κι η ψυχή του...
   Φυσικά αρκετοί ήταν και οι Έλληνες που ασχολήθηκαν με το π. Ο Αναξαγόρας από τις Κλαζομενές (500-428 π.Χ.) ανέπτυξε μια μέθοδο κατασκευής τετραγώνου με εμβαδόν ίσο με εκείνο ενός κύκλου, σύμφωνα πάντα με τις αναφορές του Πλούταρχου, και φυσικά ως σήμερα δεν έχουμε καταλάβει πως τα κατάφερε  (ο Αναξαγόρας και οχι ο Πλούταρχος).
   Αργότερα ο Αντιφών και ο Βρύσων επιχείρησαν να μετρήσουν το εμβαδό του κύκλου χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της εξάντλησης (όπως ξέρουμε,οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν την αίσθηση του ορίου οπότε εξαντλούσαν κάθε πιθανή λύση σε κάθε πρόβλημα τους). Με τη μέθοδο αυτή έχουμε την πρώτη φορά που το αποτέλεσμα πλησίαζε πάρα πολύ το πραγματικό αποτέλεσμα.
   Αργοτερα έχουμε τον Αρχιμήδη (287-212 π.Χ) που με τους υπολογισμούς του έφτασε στην τιμή 3,1419 (=211875/67441) διαφορά μικρότερη των τριών δεκάκις χιλιοστών απο την πραγματική τιμή.
   Ο αστονόμος Κλαύδιος ο Πτολεμαίος (87-165) χρησιμοποίησε το 3 17/120 (περίπου 3,1417)
   Οι Ρωμαίοι στο απόγειο της ακμής τους χρησιμοποιούσαν για το π την τιμή 3 1/8. Ή με κάποιες άλλες καταγραφές οτι π=4. Με βάση αυτό το σκεπτικό, είναι εκπληκτικό πώς οι Ρωμαίοι κατασκεύασαν τόσα πολλά σπουδαία κτήρια.
   Στην Κίνα χρησιμοποιούσαν την τιμή 355/113 (=3,1415929...),στην Ινδία λόγω μάλλον της κατάκτησής της από το Μέγα Αλέξανδρο χρησιμοποιούσαν επιστημονικές γνώσεις από την Ελλάδα.
   Το 1220 ο Φιμπονάτσι υπολόγισε ότι π=1440/(458 1/3) ή 864/275 ή περίπου 3,1418.
   Για να μη συνεχίσω και κοιμηθείτε διαβάζοντάς το (αν δεν το έχετε ηδη κάνει) σας λεω ότι το θέμα απασχόλησε,απασχολέι και θα συνεχίζει να απασχολεί πολλους επιστήμονες, γνωστούς κι άγνωστους. Πολλοί έχουν τρελαθεί ψάχνοντας τη λύση. Με λίγα λόγια θέλω μόνο να κινήσω το ενδιαφερον σας,να ψάξετε ίσως λίγο παραπάνω το θέμα, ή τουλάχιστον προσπαθώ να σας κάνω να μη το υποτιμάτε. Εγώ εχω μια "μούρλα" με τα Μαθηματικά (και με άλλα πολλά επίσης ) και απλά σας δίνω εναύσματα -ίσως- να δείτε κάποια πράγματα λίγο διαφορετικά.
   Ένα καλό βιβλίο για αρχή είναι το "The joy of π" (www.joyofpi.com) του Ντέιβιντ Μπλάτνερ (απ'όπου έχω πάρει και αρκετές πληροφορίες για αυτό το κείμενο).


-Τα πρώτα 144 ψηφία του π έχουν άθροισμα 666...Και φυσικά, το 144 ισούται επίσης με (6+6)x(6+6) !!!


Υ.Γ. Ελπίζω να σας άρεσε...