Αυτό το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου ελληνικά ακούσματα. Οι στίχοι του νωμίζω ότι είναι πολύ αντιπροσωπευτικοί μ'αυτό που αισθάνομαι εδώ και καιρό. Οπότε μπορώ να πω ότι θα αφιερώσω κάποια μικρά τμήματα σ'έναν άνθρωπο που δε γνωρίζει ότι του τα αφιερώνω αλλά είναι καλύτερα έτσι... "Κουράγιο θα περάσει..."
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
(Φυσικά αφιερώνω τα τονισμένα γιατί αν αφιερώσω και τα υπόλοιπα θα πρέπει να αλλάξω το γένος των ουσιαστικών και επιθέτων...)
3 σχόλια:
"Κουράγιο θα περάσει..."
Τίποτα δεν περνάει.......όλα μας πληγώνουν ....
Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό....
Τίποτα δεν περνάει... όλα μας πληγώνουν... αυτά δεν υπάρχουν μέσα στους στίχους του τραγουδιού...
Να σου πω την αλήθεια ανώνυμε/η, μπορώ με σιγουριά να σε διαβεβαιώσω πως με λίγη καλή πίστη όλα περνάν. Τώρα για το όλα μας πληγώνουν δεν παίρνω κι όρκο αλλά σε ένα μεγάλο ποσοστό συμφωνώ...
Όλα περνάνε αργά ή γρήγορα, με καλή ή χωρίς καλή πίστη... Άλλα τα σβήνει ο χρόνος, άλλα η συνήθεια, άλλα το πείσμα, άλλα η μιζέρια, άλλα η εκδίκηση... Είναι κομμάτι της πολυπλοκότητας ενός ανθρώπου. Οι μισές πτυχές της ζωής μας έχουν αντίκτυπο στις άλλες μισές...
Το πόσο πονάνε ή όχι είναι συνάρτηση του πόσα δίνουμε, πόσο ανοίγουμε τον εαυτό μας στον άνθρωπο που βρίσκεται μπροστά μας... Προφανώς αν έχεις προσφέρει το κόσμο όλο στα πόδια του ανθρώπου αυτού κι εκείνος τον κλωτσήσει, θα πονέσεις πολύ...
Το β' ενικό δεν απευθύνεται ούτε στο ανώνυμο σχόλιο, ούτε στη maya μας... Την άποψή μου λέω...
Δημοσίευση σχολίου