Τί είναι μοναξιά αλήθεια; Μοναξιά είναι όταν είσαι μόνος ή όταν αισθάνεσαι μόνος; Ποιά είναι η διαφορά της από την απομόνωση; Τη ζητάμε; Τη θέλουμε; Μπορούμε και χωρίς αυτή;
Μοναξιά είναι να είσαι ανάμεσα σε άτομα που γνωρίζεις, να πίνεις καφέ ή να μιλάν όλοι γύρω σου κι εσύ να νιώθεις ότι τίποτα δε σε ενδιαφέρει απ’ αυτά που ακούς. Να νιώθεις ότι κανένας δε σε καταλαβαίνει. Να νιώθεις ότι δεν ανήκεις εκεί. Να είσαι ανάμεσά τους και να μη νιώθεις τίποτα. Να τους κοιτάς και να λες «τί δουλεία έχω εγώ εδώ;». Να είσαι ανάμεσά τους και να νιώθεις μόνος.
Αντίθετα μόνος μπορείς να είσαι στο δωμάτιό σου, στον κήπο, στο λεωφορείο, όταν απλά είναι κυριολεκτικά κανείς γύρω σου ή αυτοί που είναι γύρω σου είναι 100% άγνωστοι. Μόνος δεν μπορείς να είσαι στην περίπτωση που ανέφερα στην παραπάνω παράγραφο.
Η μοναξιά συνδέεται με την απομόνωση. Υπάρχει η εσωτερική απομόνωση και η ατομική απομόνωση. Εσωτερική απομόνωση είναι όταν ακόμα και όταν είσαι με παρέα νιώθεις μοναξιά και προσπαθείς μέσα σου να βρεις ένα μέρος να ηρεμίσεις. Μπαίνεις μέσα σου, κλείνεσαι, δε μιλάς πολύ, δεν εκφράζεσαι, απομονώνεσαι από το σύνολο ενώ είσαι μέσα σ’ αυτό. Οι φίλοι σου λένε «πες κι εσύ τίποτα!» αλλά τί να πω;; «γιατί δε μιλάς;» κι αν μιλήσω τί να πω;; μήπως θα με ακούσετε κι αν πω τίποτα; θα με καταλάβετε; «πες μας τί έχεις;» γιατί αν σας πω θα μπορέσετε να με βοηθήσετε;; Αντίθετα στην ατομική απομόνωση απλά κλείνεσαι στον εαυτό σου αλλά και απομονώνεσαι από τον υπόλοιπο κόσμο εντελώς. Κλείνεσαι σπίτι σου, δε θες να βγεις να συναντήσεις κανέναν ή μπορεί και προς αποφυγή όλων αυτών να γίνεις κι εργασιομανής!
Τη μοναξιά καμιά φορά ναι την ζητάμε. Θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας. Είτε είμαστε μόνοι στο σπίτι είτε είμαστε σε μια παρέα. Μερικές φορές γίνεται κι ασυναίσθητα. Ο εγκέφαλός μας θέλει να χαλαρώσει από τα διάφορα ερεθίσματα που δεχόμαστε από το περιβάλλον γύρω μας.
Αν μπορούμε χωρίς αυτή; Δε μπορώ να ξέρω. Εγώ πολλές φορές τη ζητώ και τη θέλω. Είτε είμαι σε παρέα είτε όχι. Και όσοι με ξέρουν πραγματικά αυτό το γνωρίζουν. Μπορεί να μην ξέρουν πολλά άλλα για μένα αλλά αυτό το γνωρίζουν. Όσο καλή παρέα όμως κάνω με τη μητέρα μου και όσο καλά με καταλαβαίνει αυτή δε με γνωρίζει κανείς άλλος. Και δε ζητώ κανείς να με γνωρίσει τόσο καλά. Δε μπορώ να εκτεθώ σε κανέναν έτσι. Δε μπορώ να δώσω τόσο πολλά. Έφαγα αρκετές «σφαλιάρες» για να το διακινδυνεύσω…
Η μοναξιά είναι γλυκιά όταν έχεις ζήσει πολλά μαζί της. Είναι ευχάριστη όταν ξέρεις τα όρια της… Και πιστέψτε με, μόλις δεις ποιά είναι τα όρια της και πόσο χρήσιμη είναι σε ορισμένες στιγμές, τη ζητάς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου