Το ψάρι και ο άνθρωπος

Ήταν κάποτε ένα μικρό ψαράκι. Το ψαράκι αυτό ήταν πάντα μελαγχωλικό. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα είχε περάσει σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο απ' αυτόν που ζούσε τώρα, που με δυσκολία θυμάται πως λέγαν το μέρος αυτό. Τα άλλα ψάρια του ενυδρείου το κορόηδευαν "Τί σκέφτεσαι τόσο τον άλλο κόσμο; Μήπως δεν είσαι καλά εδώ; Σε ταΐζουν, σε φροντίζουν... Τί άλλο θες;". Πραγματικά όλα αυτά δείχνουν πολύ βολικά αλλά το ψαράκι δεν ήταν ευτυχισμένο. Ο άνθρωπος που το φρόντιζε πάντα το πρόσεχε πολύ περισσότερο από κάθε άλλο ψάρι. Το έπαιρνε στην παλάμη του, το χάιδευε, του έλεγε γλυκά λόγια και πάντα του είχε ένα γλύκισμα παραπάνω. Το ψαράκι του άρεσαν όλα αυτά αλλά δεν ήταν αρκετα.

Ζούσε στα όνειρα του. Ζούσε στη φαντασία του. Έπλαθε ιστορίες με το μυαλό του και άφηνε την πραγματικότητα για να ζήσει στον ωκεανό. Μα ναι! Πώς μπορεί να το ξέχασε; Ωκεανός! ΩΚΕΑΝΟΣ! Εκεί ήταν τα όνειρά του! Εκεί ζούσε! Εκεί έπρεπε να βρεί τρόπο να πάει ξανά. Ξαφνικά ήταν πολύ χαρούμενο! Θα ζητούσε από τον άνθρωπο να να τον πάει στον ωκεανό. Εκέι θα ήταν ευτυχισμένος! Υπομονή λοιπόν μέχρι να ξημερώσει. Υπομονή ως το φως της ημέρας.

Η ημέρα δεν άργησε να ξημερώσει. Το μικρό ψαράκι ήταν πολύ χαρούμενο. Θα έλεγε στον άνθρωπο να το αφήσει στον ωκεανό. Όλα ήταν πολύ όμορφα ξαφνικά! Φυσικά ο άνθρωπος δεν άργησε να έρθει. Πήρε το μικρό ψαράκι στην παλάμη του κι άρχισε να του μιλά:

Α- Πώς είσαι ψαράκι μου σήμερα;
Ψ- Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενο! Και θέλω να σου ζητήσω μια χάρη!
Α- Φυσικά ψάρι μου! Ο,τι θέλεις!
Ψ- Θέλω να με αφήσεις και πάλι πίσω στον ωκεανό.
Α- ΧΑΧΑ ωραία τα αστεία σου καλό μου!
Ψ- Δεν είναι αστείο!
Α- Μα δε μπορεί στα σοβαρά να μου ζητάς κάτι τέτοιο!
Ψ- Γιατί δε μπορεί να στο ζητάω; Μου είπες πως μπορώ να ζητήσω ο,τι θέλω...
Α- Ναι, ο,τι θέλεις μέσα όμως σε λογικά πλαίσια!
Ψ- Μα που είναι το παράλογο σε αυτό που ζητάω;
Α- Μα εγώ σ' αγαπάω! Δε μπορώ να σ' αφήσω να φύγεις. Είσαι ο,τι πολυτιμότερο έχω.
Ψ- Αν μ' αγαπάς πραγματικά, κάνε ο,τι σου λέω.
Α- Αποκλείεται! Αυτό που ζητάς είναι πέρα από κάθε όριο που μπορώ να ξεπεράσω.
Μα τί δε σου δίνω; Ο χώρος που κολυμπάς είναι πολύ μεγάλος. Τροφή σου παρέχω, όπως και οξυγόνο. Σε έχω προφυλάξει από κάθε κίνδυνο και σε προσέχω περισσότερο από οτιδήποτε. Σε αγαπάω, το καταλαβαίνεις; Πώς μπορώ να σε αποχωριστώ έτσι απλά;
Ψ- Αυτός που δεν καταλαβαίνει μάλλον είσαι εσύ. Μπορεί, ναι, να μου παρέχεις όλα αυτά που μόλις είπες, όμως δεν το κάνεις για μένα αλλά για σένα.
Α- Μα τι λες; Φυσικά και το κάνω για σενά!
Ψ- Πώς ακριβώς το νομίζεις αυτό; Βρίσκομαι χωρίς τη θέλησή μου σε ένα μέρος που δε μου αρέσει. Βρίσκομαι εγκλοβισμένος σε ένα κιβώτιο που κάθε άλλο παρά την αίσθηση του σπιτιού δίνει. Ναι, κι εγώ σ'αγαπώ και σ' ευχαριστώ για τη σημασία που μου δίνεις αλλά δεν είμαι ευτυχισμένος εδώ.
Α- Τί μπορώ να κάνω για να σου θυμίζει το σπίτι σου;
Ψ- Να με πάς εκεί.
Α- Αυτό σου λέω δε γίνεται!
Ψ- Με αγαπάς;
Α- Περισσότερο από οτιδήποτε!
Ψ- Θες να με δεις ευτυχισμένο;
Α- Ναι θα το ήθελα!
Ψ- Άφησέ με ελεύθερο.
Α- Δε μπορώ...
Ψ- Σκέψου τον εαυτό σου εγκλωβισμένο σε ένα διαμέρισμα. Το μόνο που θα μπορούσες να κάνεις είναι να πηγαίνεις όλη τη μέρα από το ένα δωμάτιο στο άλλο και να σκέφτεσαι ότι η ζωή σου είναι αυτή. Ξέρεις όμως ότι παρόλο που δεν κινδυνεύεις, παρόλο που έχεις ο,τι υλικό αγαθό χρειαστείς, υπάρχει έξω από αυτό το διαμέρισμα ένας άλλος κόσμος. Υπάρχουν κι άλλες γυάλες. Πιο μικρές και πιο μεγάλες. Κι άλλα ψάρια. Και το μεγαλύτερο απ' όλα ο Ωκεανός. Ένας κόσμος ατελείωτος. Μια θάλασσα απέραντη, με τη δροσιά της και την ελευθερία της! Ένας βυθός απύθμενος που σε περιμένει να τον εξερευνήσεις. Τι θα έκανες; Θα άνοιγες την πόρτα και θα έφευγες ή θα έμενες στη γυάλα σου;
Α- Θα άνοιγα την πόρτα...
Ψ- Ε, λοιπόν τί το παράλογο ζητώ; Αν με αγαπάς άφησέ με να φύγω.
Α- Θα σε αφήσω να φύγεις.
Υποσχέσου μου όμως ένα πράγμα...
Ψ- Ο,τι θέλεις!
Α- Ποτέ μη με ξεχάσεις...

Κι έτσι κι έγινε. Το ψάρι βρήκε την ευτυχία του στον Ωκεανό και δεν ξέχασε πότε τον άνθρωπο που τόσο το είχε αγαπήσει...

Έτσι είμαι κι εγώ. Έχω έναν τέτοιο άνθρωπο κι ένα τέτοιο ψάρι μέσα μου. Ο άνθρωπος είναι πολύ εγωιστής κι αγαπά τόσο πολύ το ψάρι που δε μπορεί να το αφήσει. Βλέπω όμως πως κανείς δεν είναι έτσι ευτυχισμένος. Και τί πιο όμορφο από την ευτυχία; Αποφάσισα λοιπόν να ελευθερώσω το ψάρι μέσα μου. Θα το αφήσω ελεύθερο να βρει το δικό του δρόμο σ' ένα άγνωστο μέρος που όμως είναι τόσο χαρούμενο μέσα του. Και θα αφήσω τον άνθρωπο να είναι μόνος του αλλά δικαιωμένος ότι έκανε το σωστό.

Όμως μη μου ζητήσει κανείς ξανά να βάλω κανένα ψάρι στο ενυδρείο μου. Το ενυδρείο το πέταξα. Το έσπασα. Το θριμάτισα. Το έκανα χίλια κομμάτια. Είναι ένα μέρος της ζωής μου και μια καή ανάμνηση αλλά δε θέλω να είναι το μέλλον μου. Δε θέλω άλλα ψάρια. Έχω αυτό το ένα να με θυμάται και το αγαπώ. Μου είναι αρκετο.

Θα ακολουθήσω τη συμβουλή του όμως. Θα βγω από τη γυάλα και θα ανακαλύψω το δικό μου Ωκεανό. Μόνη μου...